İlk günden beri eski annelerin söylediği şey: "Bugünlerin tadını çıkar, çabucak geçecek ve hepsini unutacaksın!" 11 Şubat 2012'den beri anneyim ama halen kavramaya fırsat bulamadım.Evet, çok güzel ve evet, çok yorucu ancak tatmini çok yüksek bir işmiş bu. İlk günlerde ritm o kadar yüksek ki ne yaptığının çok da farkında olmuyorsun. Hatta kucağındaki insanın ne duruma geldiğini farkedemeyecek kadar kendinden geçiyorsun, şahsen benim yaşadığım bu. Velhasıl kelam bu blog, benim dışındakiler için sıradan bir amaçla, kızım ve paylaştıklarımızı unutmamak adına yazılacak. Umarım devamlılığını sağlayabilirim zira eski anneler haklı galiba.
" Annelik" tek kelime ama sonsuz sayıda kelimeyle anlatılmaz herhalde... Bu duyguyu bır sekilde kelimelere döküp, hatta dökmekle de kalmayıp elma yanakli prensesi boylesine bir hediye oluşturman super, büyüdüğünde hem cok tatli bir ani hem de harika bir supriz... Bir anne sevdalısı olarak bu duyguyu bir gun umarım yaşayabilirim. Anneciğim her zaman " Bu dünyada karşılık beklemeden seven sadece anne ve babadir" der. Bu duygunun tasvirlere bile siğmayacagini düşünüyorum. Dünya da bir insanın sahip olacağı en büyük hazine oldugunu dusunuyorum.Senin ve hayat arkadasinın bir parçasını gözünün önünde görmek, kollarının arasında tutabilmek, gülümsemesini görmemle kalmayıp icinde hissetmen en büyük mutluluğu olsa gerek bir insan...Bu mutluluğu yaşayan guzel anne; bundan sonra hayatıniz, mutlu, huzurlu ve bol kahkahalı, prensesinizle suslenmis zamanlara teslim olsun:))) iyi varsın elma yanakli kız:))).
YanıtlaSilFatma...