 |
| Almıla'nın kitabı |
|
"Annelik bilinçli olarak tarafsızlığını kaybetmek, bu dehşet verici!".
Henüz hamileliğim bile ortada yokken gözlemlediğim bir durumdu bu. Her
şartta tarafsızlığımı korumak konusunda titizlenen benim için korkutucu
bir gerçek. Ancak şimdi görüyorum ki "bilinçli" olduğunu düşündüğüm bu
tavrın arkasında çocuğunuzla aranızda zamanla güçlenen bağlar ve her
geçen gün artan sevgi varmış. Allah'ın lütfu olarak size emanet edilen
aslında hiç bilmediğiniz, tanımadığınız bir insanı böylesine sevebilmek
ayrı bir güzellik. Onu koruma içgüdüsü her geçen gün kademe kademe
artıyor, böylece "annelik" gerçekte nasıl birşey anlamaya başlıyorsunuz.
Açıkçası "annelik" beni tehlikeli biri yaptı diyebilirim, şu an Almıla
için yapamam diyebileceğim hiç birşey yok. Umarım öyle bir durumla hiç
karşılaşmam.
Geçtiğimiz günlerde
ellerini keşfeden minik onlarla yapabileceklerini öğrenmeye çalışıyor.
Mesela hafiften sertleşen dişetlerini kaşımak, Merve ablasının aldığı
kitabı karıştırmak, annenin çenesine "fıstık" yapmak, babanın
sakallarını yolmak, anneannenin gözüne "bak bu benim parmağım" demek
gibi. Artık çevresini iyiden iyiye tanıyor, farklı bir mekana
gidildiğinde kafa dik gözler alabildiğine açık. Böyle gelişmesini görmek
çok büyük bir zevk, Allah üzmesin inşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder